De tweede week

Beste Lezers,

Roeland: ik weet opeens een heel leuk verjaardagscadeau voor je... Eric: ik probeer het in te korten, maar dan kan je het niet nafietsen.. Aag en Aat: op de tandem gaat zeker sneller om het de krachtsverschillen middelt. Dank voor de andere reacties!

Hierbij de tweede week. We liggen op schema, alleen was het vandaag erg warm, en staan morgen erg vroeg op, de foto's krijgen jullie nog.

Morgen is Lia jarig. Als je het leuk vindt kan je haar ' s avonds bellen tussen 19 uur en 20.30 op mijn mobiel, want die van haar is kaduuk. Als het nummer niet hebt mail dan even.

Groet!

Erik

Vrijdag 25 mei. Mirambel-Cedrillas. 78 km, 11,8 km/uur

We ontbijten met Piet en Petra en vatten als eerste de beklimming aan. We hebben zowaar 10 km opgelapte weg, een uitzondering hier, de rest is bijna allemaal prima asfalt, wel met weinig bitumen. Na 8 km zien we in de hoogte Cantavieja liggen, en klimmen/lopen nog 4 km verder en drinken koffie in het plaatsje. Verder klimmen en lopen naar de volgende col op 1650 meter, waarna we naar beneden. Cola in Fortanette, en weer klimmen, nu met een flink stuk lopen naar de hoogste top van de oorspronkelijke route op 1701 meter. Prachtige afdaling met mooie uitzichten, en we hebben het verdiend dus drinken uitgebreid koffie in Villaroya. We hebben er nog zin in en rijden door naar Allepuz, wel 200 meter klimmen, en besluiten nog verder te rijden naar Cedrillas. Daar worden we gastvrij onthaald in het Hostal (zeg maar hotel/restaurant). Gelukkig was het vandaag wat minder warm, circa 25 graden, en verscheen er af en toe een wolkje voor de zon. P&P hebben we alleen af en toe in de diepte gezien, zij waren van plan om eerder te stoppen, net als wij! We maken de balans op en hebben in 36% van de beschikbare tijd 34% van de kilometers gereden. Dat komt wel goed, de rest van de vakantie gemiddeld 68 km. per dag. Nog uitgebreid gefacebooked (Apple's Skype) met Lauren.

De iPad is wel reuze handig. Om het weer op te zoeken, verslag te schrijven, vragen die onderweg rijzen te beantwoorden, te beeldtelefoneren, boeken op te lezen. En nagenoeg overal is er Wifi.

Zaterdag 26 mei. Cedrillas-Albarracin. 77 km, 14,2 km/uur

We beginnen met een pittige discussie over het drinken van kraanwater, Lia tegen, ik voor. Het is niet alleen deze discussie maar meer in het algemeen hoe voorzichtig je bent op vakantie. We krijgen vandaag drie landschappen voorgeschoteld, het ruwe, rotsige in het begin, groen boerenland rond Teruel, en daarna bergachtig dennenbosgebied. Teruel is bovendien een mooi plaatsje en we blijven er lang koffie drinken op het centrale plein waar het erg druk is. In Bezas is de bar juist maandag jl. definitief gesloten, maar we treffen een man die uit armoede dan maar met een tasje drank bij een vriend gaat drinken, en ons water geeft. We maken om de beurt een wandeling naar een prehistorische rotstekening. De camping bij Alberrecin is fantastisch, bosachtig en rustig, en we drinken om te beginnen een biertje. Als we later naar het stadje 1 km verderop rijden zijn we nog meer verbaasd. De huizen liggen hoog opgestapeld in een halfcirkelige rotsformatie, en er gaat een tunnel onderdoor. We eten het goedkoopste menu en komen tot de conclusie dat de keuzes overal hetzelfde zijn.

In de kranten staan berichten dat het met Spanje dezelfde kant op gaat als met Griekenland. Dat merken we niet zo. Wat wel desastreus is: bijna niemand spreekt Engels, daarmee hebben ze zo een flinke achterstand in Europa.

Zondag 27 mei. Albarracin-Una. 93 km, 15 km/uur.

We hebben vandaag in Una met Piet en Loes afgesproken die de route in omgekeerde volgorde rijden, maar eerst nog flink fietsen. Bij het inpakken van de tent is het zo koud, waarschijnlijk rond de 5 graden, dat we eerst een stukje fietsen naar de zon om te ontbijten. We krijgen een reeks van kloofjes te verwerken. Ook een mooie hoogvlakte met gras en verspreide dennenbomen. Na het hoogste punt op 1600 meter een te steile en bochtige afdaling om hard te kunnen gaan, daarna het rivierdal van de Jucar afgefietst. Piet en Loes zitten strategisch met hun fototoestel klaar, maar wij besluiten net iets eerder hard omhoog het dorpje in te fietsen. Ze hebben een mooi hotel uitgezocht waarbij de fantasierijke eigenaar een kasteeltoren(tje) in zijn tuin heeft gebouwd. We kletsen honderduit over onze ervaringen, het traject dat zij gereden hebben en wij nog moeten doen en vice versa, en zetten dat door tot laat in de fietsersavond. Gezellig! We leren van hen dat een hoofdgerecht plus salade met zijn 2en een lekker en voldoende alternatief is voor de goedkope menuutjes. Zij leren van ons dat Crianza wijn 2 jaar gelegen heeft, en we genieten er met zijn 4en van. 

Lia vindt dat ze ook niet vooruitkomen omdat ze vasthouden aan de siësta, en de Noordelingen zich geen Spanjaard voelen, de regering zou er voor moeten zorgen dat het een land wordt.

Maandag 28 mei. Una-Cuenca. 40 km, 17 km/uur.

Piet en Loes zijn vroeg vertrokken, maar laten een betaalde rekening na, en we krijgen nog een fles Crianza wijn overhandigd! Het moet een makkie worden vandaag. Eerst naar de top van de kloof gereden en dan een lekkere afdaling. De weg naar Cuenca is vlak, maar we zijn te nochalant waardoor we met een omweg over een flinke top naar Cuenca rijden. We hebben besloten om ons flink te verwennen, en rijden/lopen naar de Parador in een voormalig klooster. Luxe en rustig, en met een prachtig uitzicht op de op een rots gebouwde bovenstad. We drinken wat op de binnenplaats, en dalen af naar het stadje en nemen voor het eerst een ijscoupe. Om vijf uur gaan de winkels open. Ik laat mijn haar knippen (=scheren), en we lopen naar de bovenstad, en komen Piet en Petra tegen die zoals verwacht Piet en Loes hebben ontmoet. Op de top van de bovenstad is het uitzicht overweldigend. We vinden er een leuk restaurantje. De sportmannen van het stadje hebben de oefening om naar het hoogste punt te mountainbikes, om te keren, en zich naar beneden te laten storten. We hebben een heerlijke nacht in de Parador.

Het lekkerste is om in een flow te fietsen. Niet nadenken over de te rijden afstand, de steilte en de snelheid, maar dat gaat vanzelf en ondertussen denk je aan van alles.

Dinsdag 29 mei. Cuenca-Alarcon. 85 km, 16,7 km/uur

We kunnen kiezen uit het meeste uitgebreide ontbijtbuffet dat we ooit meemaakten, dus goed gevuld op weg. We rijden door akkerbouwvelden, af en toe een klimmetje, en mooie afdalingen waaronder een door een kloof. Het is veel vlakker dan we gewend zijn, en vergelijken het een beetje met fietsen in Nederland. Het plaatsje Alarcon ligt hoog in een meander, en we nestelen ons per abuis in hotel don Julian, terwijl Piet ons hotel don Juan had aangeraden. Toch vinden we daar zijn bril.... RaRa. We borrelen met Petra en Piet in het Parador hotel en wisselen ervaringen over het werk uit. We eten met hen op het pleintje, al pratende over onze prive levens.

We hoefden vandaag maar weinig te klimmen, paar keer heuveltjes van 100 meter. Maar dat ging met veel energie. Waren we tot dusver vooral verbaasd over de hoge heuvels die ons te wachten stonden, nu trokken we echt in de aanval!

Woensdag 30 mei. Allarcon-Barrax. 83 km, 17 km/uur

De koffie tijdens het ontbijt is waarschijnlijk met zure melk bereid, want Lia krijgt acuut diarree. We fietsen vlak door het rijke la Mancha, waar de akkers met peulen, olijf en vruchtbomen en koren er heel goed bijliggen. Na 30 km komen we langs het kanaal dat Taag water over honderden kilometers verspreid. We rijden over de service-weg ernaast, eigenlijk verboden voor 'ongeautoriseerd verkeer'. Zo'n 2 1/2 uur rijden naast zo'n betonnen bassin is enigszins saai... We zijn blij als we het weggetje verlaten en na 1 km zijn we bij  waar we onze intrek nemen in het chauffeurshotel El Cruce. Prima eten en goedkoop. We dutten eerst wat en borrelen en dineren daarna uitgebreid met Petra en Piet.

En volgend jaar. Dan staat de west- as van Europa op het programma. Dus Ierland. Om dat uitdagend genoeg te maken overwegen we een rondje Ierland, zoals Jos en ik in 1980 deden. Misschien wel leuk dezelfde route rijden. Misschien is het wel leuk om al oude routes nog een keer te rijden!

Donderdag 31 mei. Barrax-Alcazar. 76 km, 15 km/uur.

Na de eerste vlakke kilometers hebben we de smaak te pakken en we rijden met grote vaart naar de Sierre de Alcaraz. In het cafeetje in Tiriez voorspelt de eigenaar dat Nederland en Spanje in de finale staan. Een klim het dorp uit over een kammetje en afdalen naar de Via Verde. Nu gemakkelijk gevonden. Zeer rustig stijgend, anders kon de trein het niet aan. Met wel 11 tunneltjes, sommigen 1 km lang. De afstand naar het volgende plaatsje staat 15 km te lang aangegeven in ons reisboekje, juist het stuk dat het saai zou gaan worden. Helaas is de geplande uitbreiding door de hoge bergen nog niet gerealiseerd dus moeten we morgen echt klimmen. Alcaraz is erg mooi en we hebben een hotel aan het pittoreske plein. Eerst een water en pilsje op een terras aan hetzelfde plein. 's Avonds met Piet en Petra wandelen door het dorpje, met een mini-arena voor de stierengevechten, en eten langs het magistrale plein. We ontmoeten een Scandinavische die op haar racefiets over de N- wegen 200 km per dag doet!

We hebben geen rustdagen, maar fietsen maar een deel van de dag. Meestal tussen 3 en 4 op de plaats van bestemming.

Vrijdag  1 juni. Alcazar-Siles. 84 km, 13 km/uur.

We gaan eerst naar het postkantoor en het blijkt dat we voor 10 euro slaapzak en tent naar het postkantoor na de Sierre Nevada kunnen sturen. Doen dus, dat is het eerste verjaardagscadeau voor Lia die morgen jarig is. Vandaag hebben we drie colletjes over kleine, niet te beste, wegen, leuk voor de afwisseling. Maar we zijn wel op het eind van de dag doodop, blijkt het bijna 40 graden te zijn geweest! Op de weerkaart in het NRC vandaag is juist het stukje waar we nu fietsen het warmste gebied in Europa! 's Avonds goed bijgekomen met een lekker dineetje met een eigenaar die ons veel van de omgeving heeft uitgelegd... En waarvan we zo'n 20% snapten....